Urodził się gen. Władysław Sikorski, żołnierz Legionów, premier RP, Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych. 1881.
Władysław Eugeniusz Sikorski przed wybuchem I wojny światowej uzyskał dyplom oficerski w austriackiej szkole wojskowej. Był jednym ze współzałożycieli Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego. Podczas Wielkiej Wojny pełnił m.in. funkcję komendanta komendy uzupełnień Polskiego Korpusu Posiłkowego. W 1918 r. po przyjęciu do Wojska Polskiego został głównym kwatermistrzem Naczelnego Dowództwa Wojsk Polskich w Galicji Wschodniej. W czasie wojny z bolszewikami brał udział w tzw. wyprawie kijowskiej, a podczas Bitwy Warszawskiej dowodził 5 Armią Frontu Północnego.
16 grudnia 1922 r. po zabójstwie prezydenta Gabriela Narutowicza, marszałek Sejmu Maciej Rataj zgodnie z artykułem 40. konstytucji marcowej desygnował Sikorskiego na szefa rady ministrów. W kolejnych latach m.in. pełnił funkcję ministra spraw wojskowych w drugim rządzie Władysława Grabskiego. 19 marca 1928 r. prezydent Ignacy Mościcki zwolnił go ze stanowiska dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie. Do 1939 r. pozostał bez przydziału, w dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych.
W 1936 r. był jednym z sygnatariuszy antysanacyjnego Frontu Morges obok Wincentego Witosa, Ignacego Paderewskiego i Józefa Hallera.
W związku z brakiem przydziału po wybuchu II wojny światowej przedostał się przez Rumunię do Francji, gdzie za przyzwoleniem aliantów, 28 września 1939 r. rozpoczął formowanie polskiej armii na uchodźstwie. 30 września 1939 r. prezydent Raczkiewicz mianował go nowym premierem rządu Rzeczypospolitej. Po upadku Francji władze emigracyjne przeniosły się do Londynu. 5 sierpnia 1940 r. podpisał umowę w sprawie odbudowy polskiej armii i rządu polskiego na wychodźstwie w Wielkiej Brytanii.
Atak III Rzeszy na ZSRR umożliwił rozpoczęcie rozmów z sowietami, których owocem było podpisanie układu Sikorski-Majski. Związek Radziecki ogłosił "amnestię" dla Polaków osadzonych w obozach i deportowanych w głąb ZSRR w latach 1939–1941 oraz ustalono utworzenie Armii Polskiej w ZSRR pod dowództwem gen. Władysława Andersa. Układ był przyczyną sporego kryzysu rządu Sikorskiego. Ze stanowiska zrezygnował m.in. minister spraw zagranicznych August Zaleski oraz Seyda i Sosnkowski.
Relacje z sowietami były bardzo trudne, gdyż Stalin dążył do przesunięcia znacznie na zachód polskiej granicy wschodniej (do tzw. linii Curzona). Sikorski ostro sprzeciwiał się jakimkolwiek zmianom granic państwa polskiego po wojnie, co z kolei utrudniało kontakty aliantów z ZSRR. Kolejnym olbrzymim problemem było ujawnienie przez Niemców zbiorowych mogił polskich oficerów w lesie katyńskim.
