Sejm w obliczu zagrożenia ze wschodu i zachodu. Sejm nadzwyczajny w Warszawie. 1637.

Sejm został zwołany w marcu 1637 r. po rozejściu się tego samego miesiąca poprzedniego sejmu zwyczajnego. Sejmiki przedsejmowe odbyły się w maju, zaś sejm rozpoczął obrady 3 czerwca 1637 r. Marszałkiem izby poselskiej obrano Jana Stanisława Jabłonowskiego, miecznika koronnego. Sejm zajął się przede wszystkim sprawami obrony, w związku z zagrożeniem ze strony Turcji i Tatarów, jak też niepokojami na Ukrainie. Z tego też powodu zwiększono liczbę wojska zaciężnego oraz przyzwolono na zwołanie pospolitego ruszenia. Ponadto zajęto się problemem ściągania podatków i likwidacją zaległości podatkowych. Sejm zakończył obrady 18 czerwca 1637 r.

Zobacz: A. S. Radziwiłł, Pamiętnik o dziejach w Polsce, t. 2. 1637-1646, Przełożyli i opracowali A. Przyboś i R. Żelewski, Warszawa 1980, s. 34-36.; W. Czapliński, Sejm w latach 1587-1696, w: Historia sejmu polskiego, t. 1, Warszawa 1984, red. J. Michalski, s. 217-299; E. Opaliński, Sejm srebrnego wieku 1587-1652. Między głosowaniem większościowym a liberum veto, Warszawa 2001. Ustawodawstwo zob. Volumina Constitutionum, T. 3, cz. 2, Do druku przygotowali S. Grodziski, M. Kwiecień, A. Karabowicz, Przedmowa W. Uruszczak, Warszawa 2013, s. 302-308.