Samobójstwo popełnił gen. Bolesław Wieniawa-Długoszowski, adiutant Marszałka Józefa Piłsudskiego, lekarz, poeta, pierwszy ułan II Rzeczpospolitej. 1942.

Pomimo talentów artystycznych na żądanie ojca wybrał studia lekarskie na Uniwersytecie Lwowskim, które ukończył z wyróżnieniem w 1906 r.

W 1911 r. był jednym ze współzałożycieli Towarzystwa Artystów Polskich w Paryżu, włączył się również w działalność powstającego oddziału Związku Strzeleckiego, dzięki czemu poznał Józefa Piłsudskiego, który przybył na inspekcję oddziału.

Po wybuchu I wojny światowej Bolesław Wieniawa-Długoszowski przyjechał do Krakowa, gdzie 3 sierpnia został powołany w skład 1 Kompanii Kadrowej. Za udział w walkach w latach 1914–1915, otrzymał awans na porucznika, a po wojnie Krzyż Virtuti Militari kl. V. Od stycznia do 30 marca 1917 roku był słuchaczem Kursu Oficerów Sztabu Generalnego w Warszawie. Brał udział w przygotowaniu wyprawy wileńskiej i kampanii kijowskiej w 1920 roku, uczestniczył w Bitwie Warszawskiej. Podczas wojny polsko-bolszewickiej dowodził jednostkami kawalerii, m.in. pełnił obowiązki szefa sztabu 1 Dywizji Jazdy.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika i 8. lokatą w korpusie oficerów jazdy. 24 kwietnia 1926 roku pojedynkował się na szable z Wacławem Drozdowskim, sekretarzem redakcji „Gazety Warszawskiej”. 31 października 1927 roku został mianowany I oficerem sztabu w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych. 27 maja 1938 roku Prezydent RP, Ignacy Mościcki awansował go na generała dywizji i 1. lokatą w korpusie generałów.

W maju 1938 został mianowany ambasadorem RP w Rzymie. 25 września 1939 roku Prezydent RP Ignacy Mościcki, zgodnie z art. 24 Konstytucji kwietniowej, wyznaczył go na swego następcę. Wobec sprzeciwu rządów Francji i Wielkiej Brytanii i Władysława Sikorskiego negatywnie nastawionych do piłsudczyków zrzekł się następstwa na urzędzie prezydenta RP. W marcu 1942 roku otrzymał nominację na stanowisko posła RP na Kubie. W pogrzebie uczestniczył m.in. gen. George Smith Patton Jr.