Po Cecorze. Sejm zwyczajny w Warszawie. 1620 r.

Sejm został zwołany jako skrócony 27 lipca 1620. Sejmiki przedsejmowe odbyły się we wrześniu i październiku 1620 r.. Sejm rozpoczął obrady 3 listopada 1620 r., zaś marszałkiem izby poselskiej obrano Jakuba Szczawińskiego, kasztelanica inowrocławskiego. Obrady zdominowały sprawy zewnętrzne, wiążące się z licznymi zagrożeniami, związanymi z toczącą się wojną w Niemczech, w która pośrednio włączył się król Zygmunt, wysyłając na pomoc cesarzowi zaciągi jazdy lisowczyków. Przede wszystkim sejm obradował wobec wieści o klęsce poniesionej przez wojska Rzeczypospolitej podczas wyprawy do Mołdawii i śmierci hetmana Stanisława Żółkiewskiego pod Cecorą. Podejmowano kwestie dotyczące obrony, polityki zagranicznej, wakansów, likwidacji grup włóczących się bez zajęcia i grasujących po Rzeczypospolitej żołnierzy, powołania pospolitego ruszenia, które zamierzano zreformować. Zajmowano się lennem pruskim oraz przyjmowano poselstwa ze Ślaska i Meklemburgii. Podczas trwania sejmu doszło do próby zamachu na króla Zygmunta III, którego dokonał Michał Piekarski. Sejm zakończył obrady 11 grudnia 1620 r.

Zobacz: J. Pietrzak, Po Cecorze i podczas wojny chocimskiej. Sejmy z lat 1620 i 1621, Wrocław 1983; W. Czapliński, Sejm w latach 1587-1696, w: Historia sejmu polskiego, t. 1, Warszawa 1984, red. J. Michalski, s. 217-299; E. Opaliński, Sejm srebrnego wieku 1587-1652. Między głosowaniem większościowym a liberum veto, Warszawa 2001. Ustawodawstwo zob. Volumina Constitutionum, T. 3, cz. 1, Do druku przygotowali S. Grodziski, M. Kwiecień, A. Karabowicz, Przedmowa W. Uruszczak, Warszawa 2010, s. 254-294.