Pierwszy skuteczny sejm zalimitowany. Sejm nadzwyczajny w Warszawie. 1712.

Sejm został zwołany 30 grudnia 1711 r. Sejmiki przedsejmowe odbyły się w lutym i marcu 1712 r. Sejm rozpoczął się 5 kwietnia i trwał 19 kwietnia 1712 r. Nie został skonfederowany, ale istniejąca od 1704 r. konfederacja sandomierska utrudniała jego zerwanie. Marszałkiem izby poselskiej obrano Stanisława Denhoffa, hetmana polnego litewskiego. Sejm zwołano dla uregulowania spraw skarbowo-wojskowych, ale w czasie obrad skupiono się przede wszystkim na ewakuacji wojsk carskich, stacjonujących w Rzeczypospolitej. Rozważano także zagrożenia ze strony Turcji. Wobec konfliktów między hetmanami litewskimi: Ludwikiem Pociejem i Stanisławem Denhoffem oraz intryg ze strony zwolenników króla Stanisława Leszczyńskiego (Walna Rada Warszawska w 1710 r. uznała prawa do tronu Augusta II), sejm zalimitowano, czyli odłożono na 31 grudnia 1712 r. w specjalnej konstytucji sejmowej. Do załatwienia odłożono również wszelkie sprawy, które nie zostały załatwione w latach 1698-1710.

Zobacz: H. Olszewski, Sejm Rzeczypospolitej epoki oligarchii (1652-1763). Prawo-praktyka-teoria-programy, Poznań 1966; J. Michalski, Sejm w czasach saskich, w: Historia sejmu polskiego, t. 1, Warszawa 1984, red. J. Michalski, s. 300-349; J. A. Gierowski, Między saskim absolutyzmem a złotą wolnością. Z dziejów wewnętrznych Rzeczypospolitej w latach 1712-1715, Wrocław 1953; M. Nycz, Geneza reform skarbowych Sejmu Niemego. Studium dziejów skarbowo-wojskowych z lat 1697-1717, Poznań 1938; Ustawodawstwo zob. Volumina legum, Wyd. J. Ohryzko, t. 6, Petersburg 1860, s. 229-392.