Bezowocny Sejm walny warszawski 1597 r.

Sejm został zwołany w grudniu 1596 r. Sejmiki przedsejmowe odbyły się w styczniu 1597 r. Sejm zaczął obradować 10 lutego 1597 r. Marszałkiem Sejmu obrano Piotra Myszkowskiego, starostę oświęcimskiego. Wpływ na przebieg obrad miało rozdwojenie sejmików wołyńskiego i wiszeńskiego, w wyniku czego wybrano podwójne ilości posłów, co powodowało konieczność ustalenia rzeczywistego mandatu posła, prowadzące do rozbijania funkcjonowania sejmu (przypadek Stanisława Stadnickiego). Obrady zdominowane zostały problemami udziału Polski w lidze antytureckiej, powstaniami kozackimi i działaniami, które podjęto dla ich zatrzymania, a także niepokojami, powstałym w związku z zawarciem unii brzeskiej (1595). W tym kontekście znaczenia nabierała sprawa sądu nad Nikiforem, podającym się wysłannika patriarchy Konstantynopola, organizującego synod prawosławny przeciwko unii, a jednocześnie prowadzącego wrogą Rzeczypospolitej działalność. Podejmowano także sprawy obrony państwa oraz kwestie podatkowe. Zajęto się projektami reformy sejmu, w tym sprawą wprowadzenia zasady niepodważalności uchwał sejmowych, a także ich wykonania.

Zobacz: I. Malec-Lewandowska, Sejm walny koronny Rzeczypospolitej i jego dorobek ustawodawczy. 1587-1632, Kraków 2009. J. Rzońca, Sejmy z lat 1597 i 1598, cz. I: Bezowocny sejm z 1597 roku, Warszawa 1989. W. Czapliński, Sejm w latach 1587-1696,  w: Historia sejmu polskiego, t. 1, Warszawa 1984, red. J. Michalski, s. 217-299; E. Opaliński, Sejm srebrnego wieku 1587-1652. Między głosowaniem większościowym a liberum veto, Warszawa 2001; I. Malec-Lewandowska, Sejm walny koronny Rzeczypospolitej i jego dorobek ustawodawczy. 1587-1632, Kraków 2009.